Mijn opa Vittali is in de jaren ’30 vanuit Italië helemaal naar Amsterdam gelopen om hier in Amsterdam schoorstenen te gaan vegen. Mijn vader heeft in 1953, na familie ruzie gekozen om te stoppen als schoorsteenveger en – hij had allerminst last van hoogtevrees – verder te gaan als glazenwasser. Het lappen van ramen was ook nog eens een beroep waarbij je minder vies werd en wat minder slecht voor je gezondheid was. Win-win!
In de eerste instantie werkte mijn vader voor bedrijven als Cemsto en de Gemeente Amsterdam maar al snel bouwde hij een grote vaste klantenkring op van bedrijven en particulieren.
In 1969 werd mijn vader kampioen glazenwassen van Nederland, met als toetje een uitnodiging op TV, bij Willem Duys’ programma “Voor de vuist weg”. En toen ging het écht snel.
Mede en vooral door de vastberadenheid en het doorzettingsvermogen van mijn vader is Vittali Glazenwasserij een begrip in de regio Groot Amsterdam. Een bedrijf waar ik apetrots op ben.
Ondertussen hebben verschillende neefjes, m’n broer en nu ook mijn oudste zoon voor het zelfde vak gekozen. Met dezelfde vastberadenheid en trots als mijn opa en mijn vader, gaan mijn zoon en ik elke ochtend op pad. Zomers in de schemering en ’s winters in de donkere kou, door weer en wind, gaan wij naar onze klanten toe om te doen waar wij van houden, en verdomd goed in zijn.
Kleine of grote klussen, het maakt ons niet uit. We behandelen iedere klant en klus met hetzelfde respect, en iedere klus is heilig.
Vittali & Zn. Glazenwasserij.
Graag tot ziens!